بهینه سازی تسلیح در شیب های سنگی ناپایدار با استفاده از روش سطح تسلیح مورد نیاز

بحث بهینه‌سازی عناصر تسلیح کننده در پایدارسازی شیب‌های سنگی به علت تحمیل هزینه‌های کلان در این گونه عملیات و مشکلات ناشی از لغزش و ناپایداری این شیب‌ها به واسطه عدم تسلیح کافی، همواره یکی از موضوعات مورد توجه محققین در زمینه‌های ژئومکانیک و ژئوتکنیک بوده است. بدین منظور در این تحقیق به بررسی توزیع بهینه عناصر تسلیح‌کننده بر روی شیب‌های سنگی که احتمال ناپایداری دارند، پرداخته شده و روش جدید سطح تسلیح مورد نیاز یا DRD (Degree of Reinforcement Demand) به کار گرفته شده است. هدف این روش ارائه یک روند منطقی جهت توزیع بهینه عناصر تسلیح کننده‌ی مورد نیاز در شیب‌های سنگی ناپایدار و به خصوص نواحی بحرانی است.در این روش شیب سنگی با توجه به خواص هندسی منطقه‌بندی شده و برای هر منطقه با توجه به خواص هندسی و ژئومکانیکی لایه‌ها ضرایب تاثیر و سپس ماتریس ضرایب تاثیر بدست می‌آید. در ادامه با استفاده از روش اجزای محدود و مدل‏سازی عددی تغییرمکان هر یک از مناطق و بعد از آن ماتریس نسبت تغییرمکان مناطق تقسیم‌بندی شده بدست می‌آید. در انتها طی یک عملیات ماتریسی مقادیر DRD هر منطقه بدست آمده و توزیع عناصر تسلیح‌کننده بر اساس این مقادیر صورت می‌گیرد. به منظور ارائه کاربردی، توزیع بهینه عناصر تسلیح‌کننده در شیب‌های سنگی سد سیاه بیشه مورد ارزیابی قرار گرفته است.